Salsalamadan Cali

Bazı insanlar gündüz, bazıları da geceyi sever, ben gündüzcülerdenim, güneşi görünce mutlu olurum, yeni bir şehri önce güneş ışınları altında keşfetmeyi severim. Ama buna rağmen bazı şehirler geceyi seviyor, bana rağmen onları anlamanın tek yolu gecenin içinde yol almak. Cali o şehirlerden.

Cali’ye geldiğimizde, hakkında bildiklerimiz, Kolombiya’nın 3. büyük şehri , Latin Amerika’nın salsa başkenti , güzel kızları ve Mondragon’un memleketi olmasıydı. Ekvator’a geçmeden kısa bir ara vermek, salsa gecelerine bakınmak ve Mondi’nin-ki Naz’cığımın şerefine- şehri neye benziyormuş görmekti. Heyhat planlar her zaman işlemiyor, Cali’nin adamı serseme çeviren sıcağını hesaba katmadığımızdan, ilk defa bu şehirde uzuuun uzun durduk. Hiçbir şey yapmadan, yürümeden, kitap okumadan, bir şeyler yemeden, soğuk biralar eşliğinde rüzgarın estiği bir köşe bulup sadece oturduk. Şehri keşfetmek için, halkın geri kalanı ile birlikte önce havanın kararmasını, güneşin ortadan kaybolup havanın yürünebilir ısılara düşmesini bekledik.

Gece adeta yeniden doğan bir şehir Cali, gündüzün ağırlığı kaybolup yerini ışıltılı caddelere bırakıyor. Kolombiya’da fark ettiğimiz kadarı ile yeni yıl ışıklandırması çok mühim bir hadise, ancak bu işin alemi cihanı kuşkusu z Cali. Bütün şehir baştan aşağı yüzlerce dev figürle süslenmiş durumda ve karanlık bastırmaya başlar başlamaz, tek tek tüm figürler canlanıyor. Üzerinizde ışıktan bir halı, sağda solda, önde arkada her yerde başka bir devasa figür. Dansçılar, müzisyenler, parkta bisiklete binenler, nehirde kayık sefası yapanlar, barının arkasında bir barmen Cali deninde akla gelebilecek her şey.

Kendi adıma diyebilirim ki, Cali’nin beni büyüleyen yegane kısmı bu oldu.
Buralara kadar gelip de meşhur Calili sambacıları da görmeden gidemeyeceğimiz için, pek çok kaynaktan soruşturup şehrin en eğlenceli gece kulüplerinden kabul edilen Tin Tin Doe’ye doğru yola koyulduk. Hani 80’li yılların klasik Türk filmlerinde Ahu Tuğba ve şürekasının, Nuri Alço ya da tecavüzcü Coşkun tarafından gazozlarına uyuşturuc u atılması sureti ile kandırıldığı pavyonlar vardır. Korkunç papyonlu ve yelekli garsonlar ellerinde koca viski bardakları ile dolaşır, pistte birileri çılgınca dans ederler. İşte size Tin Tin Doe. Tek fark, Ahu ve Nuri yok, Carlos, Maria, Antonio, Cecilia ve 60 kişi daha var. Herkes son derece gündelik kostümler halinde, pazara giderken uğrayıp iki de kıvırayım havasında gelmişler ve hakikaten döktürüyorlar. Pistin bir köşesinde dev ekranda 80’lerden kalma video klipler yayınlanıyor, ekranın iki köşesindeki hoparlörlerden müziğinde aynı yerden geldiğini anlıyoruz. Sanki yirmi yıl öncesine döndük ve Erdek’te bir diskodayız. Birbirimize bakıp Bacardilerimizi tokuşturuyoruz, bacardiler sıcak. Biz burada ne arıyoruz? Dansın hatırına bir yarım saat daha etrafı izledikten sonra hostelimize dönüyoruz, hostelden Cali manzarası, dalga geçercesine ışıl ışıl.

İkinci gece şansımızı yeni şehir kısmında tek bir kulüp yerine onlarca salsa barın yer aldığı 6. Caddede denemeye karar veriyoruz. Epi topu yan yana 10 kulüp, biraz mini Marmaris biraz Fethiye Ölü deniz. Görece olarak erken gelmişiz, henüz pek kimse yok ortalıkta, biraz ona, biraz diğerine bakına bakına ilerleyip içimizde gizli bir salsacının olmadığına karar verip, olay mahallini terk ediyoruz.

Bu arada Calili kızlarla ilgili anlatılan her şey tamamen bir efsaneden ibaret, güzel kız görmek isteyenlere tek önerimiz KÜBA!