18 Ocak 2010 Pazartesi

Sınıra doğru

14 Ocak 2010

Güzergah, önce Popayan’dan Kolombiya sınırındaki İpiales’e kadar 8 saat otobüsten bozma bir araçla son kertede rahatsız bir yolculuk. İpiales terminalinden taksi yardımı ile sınıra varış. Kolombiya’dan kesinlikle gidiyorum manasında damgayı pasaporta işletiş. Yürüyerek karşıya geçip bakınız artık Ekvator’dayım manasına gelen giriş damgalarını pasaporta işletiş, dolmuş vasıtası ile Ekvator sınır şehri Tulcan terminaline varış. Buradan Quito’ya doğru 5,5 saatlik yeni bir otobüs yolculuğu. Pelte kıvamında Quito’ya varış.

Yukarıda anlattıklarım aynen bu şekilde gerçekleşti, sabah otobüsümüz 5.30 da kalkacağını iddia etse de 6’da ancak kalkabildi. Cali’den gelirken 3 saat boyunca test ettiğimizden bu sefer zıplamaları daha bir sükunetle karşıladık. Quito otobüsünde 1 dolara çılgınca leziz yiyecek edinince yol o kadar da fena ve uzun görünmemeye başladı.
Velhasıl kelam sonunda Ekvator’dayız.

3 yorum:

  1. Ya çişiniz gelirse ne oluyor? Otobüsün şöförü ve bir motoru olması bile mucizevi gibi geliyor bana anlattıklarınızdan...

    YanıtlaSil
  2. yaa ece,hem de zıplaya zıplaya gidiyorlarmış.çiş iyice zorluyor olsa gerek.

    YanıtlaSil
  3. Otobüsler her ne kadar sürekli zıplasa da hepsinde bir wc mevcut, tabi girebilene. Biz yola çıkmadan kendimizi çiş yok diye eğitiyoruz, çiş gelecek olursa çanta, fotoğraf makinası, bilgisayar koltukta tek başına kelimelerini arka arkaya sıralıyorsun, çiş derhal geri kaçıyor.

    YanıtlaSil